Afscheid nemen met een warm hart - Yvonne en Aad blikken terug op hun schoolloopbaan

“We houden van dit vak en van deze school”

Van kleuters tot pubers

Yvonne begon in 1985 op De Eglantier, aanvankelijk als invaller. “En eigenlijk ben ik nooit meer weggegaan,” vertelt ze. “Ik heb alle groepen gedaan, van kleuters tot groep 8.” Die afwisseling vond ze verrijkend: “Je begrijpt een groep 3-leerling beter als je weet waar die als kleuter vandaan komt.” Aad is een echte kleutermeester en vertelt lachend dat hij bij het afstuderen aan de KLOS een unicum was als man: “Op mijn diploma stond ‘kleuterleidster’. Dat kon niet veranderd worden.” Na jaren elders, met veel plezier, kwam hij alsnog bij De Eglantier terecht. “Wat een warm bad. Ik had dat eigenlijk eerder moeten doen.”

 

“Als je in de pauze kunt lachen, maar ook je hart kunt luchten, dán heb je een fijne werkplek.”

Een school die voelt als familie

Wat beide leerkrachten typeert is hun betrokkenheid - bij collega’s, kinderen en ouders. Aad: “Op IKC De Eglantier voel je je gezien. Het team is hecht en behulpzaam.” Yvonne vult aan: “Als je in de pauze kunt lachen, maar ook je hart kunt luchten, dán heb je een fijne werkplek.”

Die warmte was ook voelbaar tijdens hun afscheid op 6 juni. “Het was echt groots: het plein vol kinderen, optredens van onze koren, een feest met collega’s, oud-leerlingen en ouders,” vertelt Yvonne. “Ik heb vrouwen van vijftig gezien die ooit in mijn groep 3 zaten. Dat raakt je wel.” Aad glimlacht: “Ik kreeg een armband als aandenken, Yvonne koos een kunstwerk. Symbolisch en persoonlijk.”

 

Liefde voor het kind

De kern van hun onderwijsfilosofie? “Van kinderen houden, óók als een kind je dat eerst moeilijk maakt,” zegt Yvonne. “Achter lastig gedrag zit bijna altijd een verhaal.” Aad knikt: “Als je je hart openzet, voelen kinderen dat. Dan bereik je meer.” Hun drive blijkt ook uit de verhalen over oud-leerlingen die hen jaren later nog opzoeken. “Soms weet je niet eens wat je voor iemand betekend hebt,” zegt Yvonne. “Tot ze je vertellen dat jouw geloof in hen het verschil maakte.”

 

“Als je je hart openzet, voelen kinderen dat. Dan bereik je meer.”

Onderwijs in beweging

In vier decennia zagen ze het onderwijs flink veranderen. Meer digitalisering, meer methodes, meer administratie. “En gelukkig ook meer samenwerking,” zegt Yvonne. “Vroeger werkte iedereen op een eilandje. Nu trekken we samen op, dat is echt winst.” Tegelijk pleiten ze voor het behoud van spelend leren, zeker bij kleuters. Aad: “Laat het niet alleen om toetsen draaien. Kijk wat kinderen laten zien, daar leer je het meest van. Ik heb altijd stagiaires gehad en geprobeerd mijn specifieke kleuterkennis aan hen over te dragen. Ik vind het belangrijk dat die mee de toekomst ingaat.”

 

Ook over stichting Librijn zijn ze positief. “De studiedagen waren altijd goed verzorgd, met veel ruimte voor inhoud en ontmoeting,” zegt Yvonne. “Dat gaf het gevoel dat we samen één organisatie vormen.” Aad noemt ook de persoonlijke aandacht: “Een kaartje, een bedankje, even iets van je laten horen bij een bijzondere gebeurtenis, dat maakt dat je je gezien voelt.”

Een nieuw hoofdstuk, met een lijntje naar school

Hoewel hun pensioen nu bijna echt is begonnen, blijven beiden verbonden aan IKC De Eglantier. Aad gaat incidenteel invallen en helpt nog weleens met roosters maken, Yvonne wil zich inzetten voor cultuureducatie en speciale projecten. “Mijn hart ligt hier,” zegt ze eenvoudig. Aad: “Af en toe even binnenlopen, dat lijkt me fijn.”

Tip voor starters: “Hou van de kinderen”

Tot slot hebben ze een boodschap voor startende leerkrachten. Yvonne: “Probeer niet te mopperen, maar te begrijpen. Hou ook, of zelfs vooral, van de kinderen die je uitdagen.” Aad vult aan: “Werk samen met ouders. Je doet de opvoeding samen.”

 

Wil je Yvonne en Aad bedanken of iets met hen delen? Stuur gerust een berichtje via IKC De Eglantier… ze blijven nog wel even in de buurt.   directie@eglantierdelft.nl